Wiktor Ambroziewicz, urodził się 21 kwietnia 1882 roku w Warszawie. Gimnazjum w Siedlcach ukończył w 1901 roku. Studia wyższe rozpoczął na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W związku z udziałem w strajku szkolnym w 1905 roku wydalono go z uczelni, wobec czego przeniósł się do Lwowa, gdzie na Uniwersytecie Jana Kazimierza studiował polonistykę. W okresie siedmioletniej pracy dziennikarskiej we Włocławku zajmował się równocześnie zagadnieniami naukowymi w dziedzinie oświaty. W sierpniu 1917 roku objął stanowisko dyrektora szkoły w Chełmie Lubelskim, którą to szkołę przekształcił w Państwowe Gimnazjum Koedukacyjne im. Stefana Czarnieckiego. W 1930 roku powołany został na stanowisko dyrektora Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Od 1936 roku do wybuchu wojny pełnił funkcję kuratora Okręgu Szkolnego Warszawskiego. W okresie okupacji przebywał w Wilnie, gdzie organizował i prowadził szkołę dla polskich dzieci. W 1941 roku przedostał się do Warszawy, gdzie brał czynny udział w służbie konspiracyjnej. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Po 1945 roku reaktywował Państwowy Instytut Robót Ręcznych. Na emeryturę przeszedł w 1950 roku. Po kilku latach na prośbę Ministerstwa Oświaty opracował program Akademii Wychowania Technicznego. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz złotą odznaką ZNP. Zmarł 23 listopada 1968 roku w Warszawie.
Kronika ta powstała dla zamieszczania na jej kartach zdarzeń obecnych i przeszłych związanych z najstarszą szkołą średnią w Siedlcach, której tradycje dziedziczy Liceum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego. Rok założenia szkoły to 1844.
sobota, 23 sierpnia 2014
Żółkiewszczacy. Wiktor Ambroziewicz
Wiktor Ambroziewicz, urodził się 21 kwietnia 1882 roku w Warszawie. Gimnazjum w Siedlcach ukończył w 1901 roku. Studia wyższe rozpoczął na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W związku z udziałem w strajku szkolnym w 1905 roku wydalono go z uczelni, wobec czego przeniósł się do Lwowa, gdzie na Uniwersytecie Jana Kazimierza studiował polonistykę. W okresie siedmioletniej pracy dziennikarskiej we Włocławku zajmował się równocześnie zagadnieniami naukowymi w dziedzinie oświaty. W sierpniu 1917 roku objął stanowisko dyrektora szkoły w Chełmie Lubelskim, którą to szkołę przekształcił w Państwowe Gimnazjum Koedukacyjne im. Stefana Czarnieckiego. W 1930 roku powołany został na stanowisko dyrektora Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Od 1936 roku do wybuchu wojny pełnił funkcję kuratora Okręgu Szkolnego Warszawskiego. W okresie okupacji przebywał w Wilnie, gdzie organizował i prowadził szkołę dla polskich dzieci. W 1941 roku przedostał się do Warszawy, gdzie brał czynny udział w służbie konspiracyjnej. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Po 1945 roku reaktywował Państwowy Instytut Robót Ręcznych. Na emeryturę przeszedł w 1950 roku. Po kilku latach na prośbę Ministerstwa Oświaty opracował program Akademii Wychowania Technicznego. Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz złotą odznaką ZNP. Zmarł 23 listopada 1968 roku w Warszawie.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz